Luchtbombardementen op Londen

​

Op 10 januari 1915 vertrekken vanuit het Duitse Fuhlsbüttel drie zeppelin luchtschepen onder commando van Peter Strasser; hun opdracht is het bombarderen van de Londense docks aan de Thames. De operatie werd een mislukking omdat de drie gevaarten hun doel misten. Slechts één luchtschip kon enkele bommen op Yarmouth afwerpen. Het was de eerste maal dat door de Duitsers hun zeppelins als strategisch wapen werden ingezet.

​

Reeds voor WOI hadden verscheidene landen interesse getoond voor de luchtschepen. Nochtans waren het vooral de Duitse strijdkrachten die er een belangrijk strategisch middel in zagen.

​

Al vlug zou aangetoond worden dat deze luchtschepen niet het ideale middel waren voor een luchtoorlog; te langzaam, te opvallend en op lage hoogte een ideaal doelwit temeer omdat de waterstof waarmee deze tuigen gevuld waren zeer licht ontvlambaar was.

​

Bij de geallieerden werden de luchtschepen al vlug enkel ingezet voor de verkenning op zee; hun opdracht was het wateroppervlak af te speuren naar opduikende onderzeeërs. Deze taak zouden luchtschepen ook tijdens WOII met enig succes uitvoeren.

​

Aan Duitse zijde werd de zeppelin in de loop van de oorlog vooral ingezet aan het oostfront. In het Bulgaarse Jambol werd een steunpunt ingericht van waaruit in maart 1918 bv. de zeppelin LZ 59 op missie vertrok tot Napels. Een zekere strategische betekenis hadden deze luchtschepen bij de Duitse luchtaanvallen op Londen. Keizer Wilhelm II gaf aanvankelijk weinig gehoor aan de vraag van de legerleiding die sedert augustus 1914 aandrong op een toelating om Londen te bombarderen. De keizer wilde niet verantwoordelijk gesteld worden voor een uitdeining van de oorlog naar de burgerbevolking. Nochtans overwon hij in 1915 zijn morele bedenkingen en zette het licht op groen. Aanvankelijk lukte het de luchtschepen zeer goed om de geallieerde vliegtuigen te ontwijken; meestal vlogen ze bij nacht en bovendien op veilige hoogte. Nochtans zou 1916 het jaar van de mislukkingen worden. De Britse vliegtuigen waren ondertussen met brandkogels uitgerust en bovendien konden zij door de inzet van watervliegtuigen de luchtschepen reeds kort na het opstijgen onderscheppen wanneer ze nog niet genoeg hoogte hadden bereikt.

​

Tijdens de duur van de oorlog werden 57 zeppelin luchtaanvallen op Loden uitgevoerd waarbij 37 ton bommen werden afgeworpen en 557 burgers om het leven kwamen. Vanuit militair oogpunt waren deze aanvallen volledig zinloos.

​

Op 19 juli 1918 slaagden zeven Sopwith-Camel toestellen, die van op het Britse vliegdekschip Furious gestart waren, erin twee zeppelins te vernietigen op hun basis in Tondern. Dit was meteen de eerste aanval in de geschiedenis die vanaf een vliegdekschip startte. Hiermee was het overwicht van het vliegtuig op het luchtschip een feit.